Een verslag van onze rondreis door West-Amerika en Florida

De terug reis

We hadden voor alle zekerheid maar twee wekkers gezet. Die van mij die al de hele vakantie goed z’n werk had gedaan en Paul z’n telefoon. We wilden namelijk niet te laat bij het vliegveld arriveren.
De wekkers hebben ons netjes op tijd wakker gemaakt.
Ik ben nog even onder de douche gestapt. Omdat Paul de avond ervoor nog had gedoucht kon hij mooi nog even zijn koffer en tas goed inpakken.
Na een half uurtje konden we naar beneden om ons ontbijt te halen.
Voor de laatste keer zijn we de Subway naar binnen glopen om een heerlijk broodje te halen.
Dit keer een muffin met ham, kaas en ei. Een heerlijke start van de dag.
We hebben de broodjes mee naar boven genomen en nog even gerelaxt onder het genot van onze broodjes en een glaasje jus d’orange.
 
 De laatste dingen moesten nog even gedaan worden. Koffers werden nog gecheckt op gewicht en we keken of we niks hadden laten liggen onder het bed.
Toen was het tijd om onze vriend de koelbox onder handen te nemen. Paul was in de badkamer gaan zitten (i.v.m. rond vliegend piepschuim). En langzaam verdween de grote witte box in allemaal kleine stukjes die we in een vuilniszakje konden stoppen. Het blijft altijd zo’n moment waarbij je weet dat de vakantie er echt op zit. Deze koelbox heeft ons de hele vakantie voorzien van koele drankjes en hapjes. Maar het was goed dat we ‘m weg deden, want hij zag er aan de binnenkant niet echt fris meer uit.
 
We hebben alles netjes opgeruimd en voor de laatste keer alle tassen gecheckt.
Omdat we wisten dat het nog even zou duren voordat we uiteindelijk op weg konden zijn we op tijd naar beneden gegaan.
Er stond een kleine rij bij de balie, maar het duurde gelukkig niet al te lang voordat we aan de beurt waren. Het uitchecken was zo gebeurt. Toen de dame vroeg of ze nog iets voor mij kon betekenen vroeg ik of ze een afval bak wist waar ik mijn kapotte koelbox kon weggooien. Ze keek naar het zakje en zei dat ze deze voor ons zou weggooien. Fijn! Dat was dan ook weer geregeld. Paul had ook een zakje koelbox vast, maar deze heeft hij ergens in een prullenbak gepropt. De rest van de zakjes afval hadden we al in een prullenbak gegooid als we even naar beneden moesten. We vinden het altijd een beetje raar om zoveel rommel in je hotel kamer achter te laten.
 We liepen naar de parkeergarage waar we moesten wachten totdat de auto werd voorgereden. Het heeft zo’n 6 minuten geduurd voordat we onze auto zagen aankomen. De Valet meneer deed netjes de deur voor ons open en hielp met de koffers. Hij keek nog even naar onze naam en vroeg of we uit Frankrijk kwamen. Ik vertelde hem dat we uit Nederland kwamen. Volgends mij kennen de meeste Amerikanen maar een paar landen in Europa. Blijkbaar weten wij meer van de Amerikaanse staten dan zij van Europa. Maar goed, ze zijn vriendelijk en vinden het heel bijzonder dat wij hun land komen bezoeken en daar gaat het om.

 
Ik was blij dat we op tijd waren vertrokken, want we stonden weer in de file.
We reden gelukkig, maar het ging niet al te snel. Later zagen we een aantal politie auto’s en dit zorgde voor de file. Na de politie auto’s konden we vlot door rijden.
 De straat waar we de auto moesten inleveren was snel gevonden. We moesten alleen nog even tanken omdat we de auto met een volle tankt moesten inleveren.
De benzine prijzen kunnen nogal verschillen per tank station. Het was altijd fijn om onder de $4 per gallon te blijven (1 gallon = 3.78 liter). Helaas was dit nu niet het geval. Maar $4,09 per gallon is nog altijd goedkoper dan de benzine prijs in Holland.
Nadat de tank vol zat konden we meteen verder naar het afleverpunt. Deze zat maar één straat verder.
De auto werd gecontroleerd en de standen werden opgeschreven. Wij konden alle spullen uit de auto halen.
 
Het was een fijne auto en Paul heeft er met veel plezier in gereden. Ondanks dat we even problemen hadden met het lampje voor het oliepeil hebben we geen andere  problemen gehad. Vorig jaar hadden we dan wel een iets grotere auto met een luxer audio systeem, deze Chrysler heeft ons gebracht waar we wilden zijn. We hebben er in totaal 2808 miles (=4519.038 km) mee gereden.
 Bij Alamo stonden al een paar bussen klaar die ons naar het vliegveld konden brengen. We werden geholpen met de koffers en vertelde de chauffeur waar we moesten zijn.
Na een kort ritje stonden we voor de deur bij KLM.
Omdat we op tijd waren vertrokken stonden we rond half 11 in de rij bij de incheck balie. Het vliegtuig zou om 2 uur vertrekken en we moesten om 1 uur instappen. We hadden dus nog genoeg tijd.
Doordat we zo op tijd waren was de rij niet lang. Toen we aan de beurt waren werden de koffer gewogen en we zeten nog onder het gewicht. Joeppie voor ons. Vorig jaar zaten we op het randje en was ik zelfs iets te zwaar. Ik heb nog steeds geen idee wat ik toen allemaal voor zware dingen heb gekocht. Waarschijnlijk heb ik op de heenreis al te veel meegenomen. Noem het maar onwetendheid, want dit jaar wist ik precies wat ik mee moest nemen en thuis kon laten.
Voordat we door de scan moesten heb ik buiten nog het laatste sigaretje gerookt. Op deze luchthaven mag niet gerookt worden.
Toen zijn we naar boven gegaan om gecheckt te worden op bommen en gevaarlijke spullen.
We moesten weer onze schoenen uitdoen en ons ontdoen van alles dat we hadden. Tassen, riemen, telefoons en sieraden werden in een bakje legt om door de scan te gaan. Ik ging door de body scan en werd goed gekeurd. Ik was Paul even kwijt en zag hem snel erna door het metaal detector poortje lopen. Geen body scan voor hem.
Alles was goed en we konden onze schoenen weer aantrekken.
 We hadden nog tijd om langs de souvenirs winkels te lopen. Paul heeft nog een glaasje voor zijn verzameling gekocht en ik een leuk magneetje voor de koelkast.
We zagen een Burger King en besloten om nog iets te eten. Vorig jaar was ook dit het laatste wat we aten in Amerika en wie weet wordt dit een nieuwe traditie.
Voor mij in de rij stonden chinezen die geen engels konden praten. Dat was natuurlijk heel fijn voor mij, want het duurde dan ook een eeuwigheid voordat ze besteld hadden. Gelukkig was mijn bestelling zo klaar en konden we nog even genieten van de Amerikaanse hamburgers. Of zoals wij steeds maar zeiden: aardappels, vlees en groente.
 
Rond half 1 zijn we naar onze gate gelopen. Er was geen stoel meer vrij, maar we vonden nog een plekje bij het raam waar we even konden zitten.
 
 




 
Rond 1 uur werden de eerste passagiers toegelaten in het vliegtuig. Eerst de hotemetoot met de dure stoelen en daarna wij.
We zaten niet op dezelfde stoelen als op de heenreis. Nu zaten we op de 29e rij. We zouden eerst op de 39e rij zitten, maar ik hoorde dat dit een iets kleiner toestel was. Het maakte ons niet uit. We konden zitten en Paul zat bij het raam. We hadden 1 raampje en die was precies naast Paul. Niet ideaal, maar het was iets. De rij achter ons had helemaal geen raam dus ons hoorde niet klagen.

 
Toen iedereen in het vliegtuig zat konden we vertrekken.
Dat opstijgen blijf ik niet leuk vinden. Als we eenmaal in de lucht zitten is alles weer goed, maar dat ene moment dat je los komt van de grond vind ik een rot gevoel. Paul blijft steeds om mij lachen. Hij heeft nergens problemen mee.
We hebben lekker naar wat films gekeken. We hadden niet echt een prachtig uitzicht en Paul heeft ook maar het raampje gesloten. Teveel fel licht door de wolken. Ma heeft onze vlucht via de ipad gevolgd dus die weet beter hoe we vlogen dan wij haha.

 
 We kregen een lunch van kip met rijst. Het smaakte goed. We kregen er nog een salade bij en een toetje. Deze heb ik bewaard voor later.
 
De lichten gingen langzaam uit en de meeste passagiers probeerden wat te slapen.



 
We vlogen de nacht in. Helaas hebben we niet echt kunnen slapen. We hebben met onze ogen dicht gelegen, maar zijn niet in slaap gevallen. Omdat de meneer achter ons een lichtje had branden was het ook niet echt donker. Paul heeft een tijd met de deken over zich heen gelegen. Hij leek wel een rare mummie. Maar blijkbaar werkte het wel, want ik heb ook nog een tijdje zo gelegen.
Helaas voor ons was het dus een hele korte nacht.
We konden niet meer slapen en besloten wat op onze tv te kijken.
Een uur voordat we zouden landen kregen we nog een ontbijt. Deze bestond uit ei, worstje, aardappeltjes, broodje, kaas, jam en fruit.

 
Alles ging er goed in. Ik heb alleen de aardappeltjes niet opgegeten, want dat blijf ik raar vinden in de ochtend. Ik heb er 1 geprobeerd, maar het smaakte mij niet.
 We hadden een uitstekende piloot, want we waren geland voordat we er erg in hadden. We hadden zelfs geen ploppende oren. Alles ging zo soepeltjes dar we er niks van voelden.
Nadat het vliegtuig bij de juiste gate stond duurde het niet lang voor we konden uitstappen.
We moesten een klein stukje lopen voordat we bij de koffers waren.
We besloten nog even terug te lopen omdat ik nog een foto van de gate wilde maken. Lang leve de lopende banden waarbij je niet hoeft te lopen. Dit maakte ons wandelingetje heen en terug een stuk gemakkelijker.
 
Doordat we terug waren gegaan stond er geen rij meer bij de douane. We konden zo doorlopen en konden we de juiste band voor de koffers op zoeken.
We hadden paps en mams al zien staan bij het raam en hebben ze begroet. Paul moest even overdrijven door er in slow motion naar toe te rennen. Een beetje mal, maar wel leuk voor de foto’s en de video.






 
De koffers kwamen snel. Toen het scherm aan gaf dat de koffers kwamen waren die van ons één van de eerste.




 
We liepen weer door de douane en stonden toen buiten. Hier werden we in de armen gesloten door onze ouders. Die waren blij dat we weer veilig thuis waren.


 
Nog even een paar foto’s gemaakt en toen was het echt tijd om in de auto te stappen om weer naar Gouda te rijden.




 
Dylan was vandaag 5 jaar geworden en er moest dus een verjaardag gevierd worden. Er stond een klein jongetje op ons te wachten die super blij was dat zijn tantie en oom weer terug waren. We werden meteen in de armen gesprongen en flink geknuffeld. Hij was zo blij ons weer te zien.
 
We hebben in de middag nog een klein uurtje geslapen en zijn de avond goed ingegaan. We waren snel van de jetlag af
We hebben genoten van de vakantie. De drie weken waren zo om. Gelukkig hebben we ons nooit verveeld. Er was ook zoveel te doen en te bekijken.
Volgend jaar een nieuwe bestemming. Maar waarschijnlijk wel in Amerika, want dit land is zo groot dat het nog wel even duurt voordat we alles hebben gezien.
We love the USA!

3 opmerkingen:

  1. Het was een prachtige reis en voor ons een prachtig reisverslag.Maar ja het spreekwoord zegt:aan al het goede komt een eind,zo ook jullie trip naar Amerika.Weer heel veel beleefd en ervaringen rijker.Het werk wacht weer.Sparen voor volgend jaar,want zoals ik al gedacht had moeten we volgend jaar weer naar Schiphol om jullie op het vliegtuig naar Amerika te zetten.Het is goed hoor,jullie mogen!!kus mam.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo de laatste lange dag en nacht zit er weer op en het gewone leven gaat weer beginnen. Als ik dit schrijf sta je al weer een aantal uurtjes in je winkeltje. Gelukkig alweer aan het Nederlandse ritme gewend.

    Het was echt een super reis en jullie hebben weer hele mooie dingen gezien. De tijd is echt omgevlogen. Nu kan je nagenieten met het scrappen van de foto's!! En alvast weer genieten van de voorbereiding van de volgende vakantie. Ik ben zeer benieuwd welk deel van Amerika jullie dan gaan verkennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoezo nu al amerikaverslaafd. Join the group

    BeantwoordenVerwijderen