Het is vandaag onze laatste volle dag in Orlando. Morgen
gaan we alweer naar huis.
Dit betekende koffers inpakken en genieten van deze dag.
Ik had de wekker een uurtje later gezet. Ik was bang dat
we anders tot in de middag op bed zouden liggen en dat vond ik zonde van de
tijd. We wilden namelijk nog van alles doen.
Na het ontbijt ben ik begonnen met mijn koffer.
Alles uitgezocht en wat al ingepakt kon worden deed ik in
de koffer.
Ik wilde wel vast weten op welk gewicht de koffer zou
zitten en ik bleek rond de 15 kilo te zitten.
Er kon dus nog wel wat spullen bij.
Paul had niet zo’n haast en heeft zijn koffer in z’n
eigen tempo ingepakt. Het maakt niet uit hoe lang het duurt, als het maar
gedaan word.
Rond 1 uur zouden we nog even op stap gaan.
We stapten in de auto en ik keek op de brief van de
autoverhuur om te zien of we de auto met een volle of lege tank moesten
inleveren.
Toen kreeg ik de schrik van mijn leven.
We hadden de auto vandaag op het vliegveld moeten
inleveren. Om 1 uur! En het was al kwart over 1.
Even schoot er door mij heen dat we een vliegtuig zouden
missen, maar we wisten zeker dat deze pas morgen zou vertrekken.
Er was een dag te weinig geboekt voor de huur auto.
Snel zochten we het adres van een Alamo verhuurder op en
deze bleek heel dichtbij te zijn.
We reden het Disney terrein op en bij het eerste hotel
zouden ze zitten. Maar we zagen niks en zochten naar een nieuw adres.
We gingen weer op weg en ik was best een beetje
zenuwachtig. Wat als we een boete zouden krijgen.
Paul was heel rustig en probeerde mij ook te kalmeren.
Maar toch zat het mij niet lekker.
We vonden Alamo en moesten bij een hotel naar binnen.
De meneer achter de balie heeft een extra dag voor ons
bijgeboekt en het was binnen vijf minuten geregeld. Gelukkig! Weer een zorg
minder. En geen boete.
Nu konden we weer verder met ons geplande uitje.
Als eerste reden we nog even langs Down Town Disney.
Paul wilde graag nog even naar de Lego winkel. Toen we
het parkeer terrein opreden kreeg hij een SMS-je van mams. Of we even op
facebook wilden komen. Met alle ellende van een half uur gelden vroegen wij ons
af wat er aan de hand was.
Gelukkig niks ernstig. De buren hadden gevraagd of we een
kleine Mini Cooper lego auto voor ze wilden kopen.
Helaas waren deze niet meer los verkrijgbaar. Wel als je
voor $100 iets koopt. Maar nog meer grote dozen lego paste bij Paul niet meer
in zijn koffer.
We gingen verder naar onze volgende stop: Treasure
Island. Onze vast souvenirs winkel op International Drive.
Paul wilde kijken of ze nog nieuwe pins hadden binnen
gekregen.
Toen we International drive opreden hebben we een ijsje
gehaald bij McDonalds. Paul z’n eerste Oreo ijsje deze vakantie.
Treasure Island was om de hoek.
Ik heb gezellig geklets met de eigenaresse van de winkel.
Ze vond Nederland een geweldig land en vooral de Keukenhof. Toen ik zei dat ik
daar nog nooit geweest was keek ze mij met veel verbazing aan. Want dat was toch
het allermooist aan Nederland.
De eigenaar kwam aanlopen en herkende ons. Hij bedankte Paul
voor zijn leuke bericht op facebook.
Paul kocht nog twee pins en een keukenset voor zijn
toekomstige huis. Dan kan hij in de stijl van Disney zijn afwas doen.
Het begon langzaam te druppelen toen we International
Drive afreden.
Ik wist dat er aan de 535 weg een Disney outlet winkel
was en wilde daar gaan kijken.
Het begon steeds harder te regenen en de ruiten wissers
moesten op vol vermogen draaien.
We zagen de vonken van de bliksem van de bomen komen.
Het ging vreselijk te keer boven ons.
Er was bliksem en meteen donder. De bui hing direct boven
ons.
We gingen langzamer rijden en probeerden de juiste weg te
vinden.
We reden even verkeerd en moesten omkeren.
Bij het stoplicht heb ik de regen gefilmd en het leek als
of we in een wasstraat stonden. Plots zagen we een grote bliksem schicht. Die
had ik even mooi op film staan!
De regen werd minder toen we bij de outlet aankwamen.
Gelukkig konden we de auto voor de deur van de winkel
parkeren.
Maar wat een teleurstelling was dit. Deze winkel was niet
zoals de eerste Disney outlet die we bezocht hadden.
Het was rommelig en leeg. De pins die ze verkochten waren
niet eens van Disney. Ze hadden ook wat scrapspullen, maar dat was oude troep.
We stonden binnen vijf minuten teleurgesteld weer buiten.
Omdat we toch nog wat dingen te doen hadden zijn we weer
naar huis gereden.
De koffers zijn verder ingepakt en we hebben de ijskast
leeggehaald.
Ik had gevraagd of Chantal onze restjes wilde hebben. We
hadden nog genoeg eten over.
We mochten alles brengen.
Voordat we met ons voedsel pakker naar de familie Toet
zijn gereden hebben we eerst zelf lekker gegeten. We hadden nog een gezonde
maaltijd in de diepvries en dat was weer eens iets anders dan een burger.
Met een volle koelbox met pizza, Hot pockets, ijsjes en
limonade gingen we op pad.
We waren aan aangemeld bij de poort van het complex waar
familie toet zit.
De bewaker wilde precies het adres weten, want hij kende
geen namen. Er bleken drie nr.911 te zijn en Paul gaf de man aanwijzingen naar
het huis en zijn rijbewijs
Toen vroeg hij of ik Maria was en we mochten door. Haha,
Marion is blijkbaar toch moeilijker dan ik dacht.
Chantal was erg blij met de spullen.
Steven zat achter de computer en Michael lag boven te
slapen.
We hebben nog een tijdje staan kletsen en toen zijn we
toch maar naar huis gegaan. We wilden de laatste dingen nog doen en er stond
een heerlijk drankje te wachten in de koelkast.
We hadden aardbeien Margarita's gekocht en hebben deze op
ons balkon opgedronken. Natuurlijk met een lekker klein taartje!
Even genieten nog van een rustige avond.
Morgen gaan we alweer naar huis.
Dat was een mooie laatste dag op dat auto akkefietje na. Das even jammer. De hotpockets zijn al op hoor!!
BeantwoordenVerwijderen